Pewnego pięknego dnia gdy poznałam Cię mój świat odmienił się na zawsze. Rozmawiając z Tobą po raz pierwszy czułam się tak jakbym znała Cię już dobrych parę lat. Czułam się tak dobrze, tak swobodnie, pomyślałam wtedy, że nasze drogi nie zeszły się przypadkiem, że powinniśmy kontynuować znajomość. Rozmawialiśmy codziennie, po kilka godzin, zawsze mieliśmy o czym. Nigdy nie było sytuacji kiedy nudziliśmy się w swoim towarzystwie. Prosiłam Cię o coś, bez zastanowienia mi to dawałeś. Pomogłeś mi w bardzo trudnym okresie mojego życia. Wspierałeś, ofiarowałeś pomoc i ciepło. Pokazałeś, że z każdej sytuacji jest jakieś wyjście nawet gdy jest ona beznadziejna. Dla Ciebie nie było rzeczy niemożliwych. Byłeś dla mnie inspiracją, dążyłeś do każdego wyznaczonego celu, spełniłeś każde ze swoich nawet najskrytszych marzeń. Kochałeś życie i ludzi, byłeś taki prawdziwy co w dzisiejszych czasach jest rzadkością.
Dziś ze łzami w oczach wspominam Ciebie. Jakoś tak pusto, jakaś część mnie odeszła... moje skrzydła zapomniały jak latać. Wciąż czytam Twoje artykuły, wiadomości i wiem, że Ty też czytasz tą notkę. Dziękuję Ci za krótką, aczkolwiek piękną przyjaźń. Dziękuję, że z Tobą choć na chwilę mogłam poczuć się naprawdę szczęśliwa. Spotkamy się jeszcze?
Pozdrawiam!! :)
